Het lijkt heel simpel. En daarin ligt ook meteen de kunst.

Ik vertel een verhaal, ik sta en spreek, gesticuleer wat, voor publiek.

De kunst zit 'm in de band met het publiek. Ieder publiek is anders. Daar verbind ik me mee.

Ik ratel niet zomaar een verhaal. Ik vertel en het verhaal gebeurt in het hoofd van de luisteraar, in zijn en haar verbeelding. We doen het samen.

Dat vraagt aandacht, dat vraagt een heldere overdracht, dat vraagt ambacht.

Het is heel simpel. En daarin ligt ook de kracht van verhalen.

​

Wat voor verhalen?

Ik heb een repertoire van verhalen die ik ken en de vaardigheden om nieuwe verhalen te maken of te leren, mits er tijd voor is.

Ik vertel volksverhalen, sprookjes en mythen uit Europa. Daarbij schat ik altijd in wat bij mijn publiek past of bespreek het met de opdrachtgever. Tot nu toe ging dat altijd goed.